تاثیر فعالیت های یکپارچه سازی حسی – حرکتی بر توجه و حافظه کاری کودکان دارای اختلالات هماهنگی رشدی(DCD)

مقدمه و هدف: اختلال‌هماهنگی‌رشدی یکی از نارسایی‌های بارز در زمینه رشد مهارت‌های-حرکتی درکودکان سنین دبستان است. هدف تحقیق حاضر تبیین یکپارچه‌سازی‌ حسی‌حرکتی بر متغیرهای شناختی توجه و حافظه‌کاری کودکان دارای اختلالات هماهنگی رشدی بود. روش‌شناسی: به ‌همین منظور20 کودک دارای اختلال هماهنگی رشدی (با دامنه سنی 11-8) بصورت در دسترس از مراجعین مراکز توانبخشی شهر کرمانشاه انتخاب شده و به‌صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. پیش‌آزمون و پس آزمون شامل عملکرد پیوسته و حافظه‌کاری وکسلر بود. گروه تجربی به مدت 8 هفته، هر هفته سه جلسه 120 دقیقه‌ای تمریناتی نظیر (تاب‌بازی، پریدن‌روی‌ترامپولین، چرخیدن‌ به‌ دور خود، چرخیدن‌ کودک‌ حول ‌مربی و غیره) را انجام دادند. برای تجزیه تحلیل داده‌ها از آزمون‌های کلموگروف-اسمیرنوف، آزمون لون، آزمون باکس، تی مستقل و تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان داد که در متغیر حافظه‌کاری هم در تمرین (001/0p=) و هم در گروه (001/0p=) اثرات معناداری وجود داشت (05/0p≤). در متغیر توجه تنها در تمرین (002/0p=) این اثرات معنادار بود اما در گروه (056/0p=) معنادار نبود. نتیجه‌گیری: بنابر الگوی یافته‌های حاضر فعالیت‌های حسی‌حرکتی باعث بهبود توجه و حافظه-کاری در کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی شده است.